АФАЗИЈА И МЕНИНГОЕНЦЕФАЛИТИС – СТУДИЈА НА СЛУЧАЈ

 

Ана ЛЕКО,
Татјана ПРИЗЛ ЈАКОВАЦ

 

Универзитет во Загреб
Факултет за Дефектолошки науки
Катедра за говор и јазична патологија

 

 

APHASIA AND MENINGOENCEPHALITIS – A CASE STUDY

 

 

Ana LEKO,
Tatjana PRIZL JAKOVAC

 

University of Zagreb
Faculty of Education and Rehabilitation Sciences
Department of Speech and Language Patholog

 

Примено: 15. 09. 2009
Прифатено: 19. 10. 2009
UDK: 159.946.4

 

 

Received: 15. 09. 2009
Accepted: 19. 10. 2009
Best practice article

 

Вовед

 

 

Introduction

 

 

 

Афазијата предизвикана од менингоенцефалитис е многу ретка. Освен јазикот, читањето и пишувањето имаат многу важно место во сечиј живот во нашето секојдневно високо техничко општество. Луѓето стануваат свесни за оваа важност кога ќе се соочат со проблеми со техниките на читање и пишување.
Пациентите кои се сериозно афатични понекогаш може да демонстрираат одлично читање, додека други пациенти може да имаат беспрекорен говорен јазик, но тешки недостатоци во читањето. Кога афазичните пациенти покажуваат стекната дислексија, шаблонот на нарушување во читањето не секогаш го следи шаблонот на афазијата, по вид или сериозност (1).
Оваа студија е насочена да ги одреди нарушувањата во говорот и јазикот, како и нарушувањата во читањето и пишувањето кај лицето со афазија предизвикана од менингоенцефалитис. Студијата беше спроведена пред и после говорно-јазичната терапија во период од пет месеци. Применетите варијабли се земени од Бостон афазија дијагностички прегледи (2) преведени и прилагодени на хрватски јазик.

 

Aphasia caused by meningoencephalitis is very rare. Apart from the language, reading and writing have very important place in everyone’s life in our daily highly technical society. People become aware of this importance when they start to have problems with reading and writing skills.
Patients who are severely aphasic may sometimes demonstrate excellent reading, whereas other patients may have intact spoken language but severe reading deficits. When aphasic patients do exhibit acquired dyslexia, the pattern of reading impairment does not always follow the pattern of aphasia, either in type or severity (1).
This study is directed to determine speech and language impairments, as well as reading and writing impairments in a person with aphasia caused by meningoencephalitis. A study was conducted before and after speech-language therapy in a period of five months. Applied variables are taken from Boston Diagnostic Aphasia Examination (2) translated and adjusted to Croatian language.

 

 

 

Приказ на случајот

 

Case report

 

 

 

Учесник

 

Participant

Џ.К., 26 годишно деснорако момче, студент со медицинска историја на менингоенцефалитис, беше предмет на ова истражување. Тој помина четири месеци во болница за инфективни болести. После тоа тој беше преместен во специјална болница за медицинска рехабилитација каде остана 4 месеци.
Магнетната резонанца на мозокот покажа лезија во областа на десните педункули на средниот мозок, париетоокципитално и лево фронтотемпорално. Првите три месеци пациентот беше во многу лоша општа состојба. Првата проценка на говорот и јазикот беше направена во третиот месец од неговиот престој во болницата и добиените резултати упатуваа на глобална афазија. Тој имаше говорно-јазична терапија двапати неделно два месеца, а потоа секој ден следните три месеци. Дијагностичката проценка беше повторена после пет месеци. Според BDAE тој имаше Брокина афазија. Десет месеци после започнувањето на болеста, кога беше направена трета проценка на говорот и јазикот, општата состојба на Џ.К. беше значително подобра. Џ.К. беше успешен во повеќето задачи, освен во задачите за пишување.  Иако тој имаше некои потешкотии, тие не беа доволно експлицитни да посочат на посебен вид на афазија.
Имајќи ги предвид најголемите разлики кои се покажаа во задачите за читање и пишување, понатамошните анализи беа направени само за овие задачи.
Вештините за читање и пишување на Џ.К. беа истражени со задачи од подтестовите на BDAE за читање и пишување. Задачите беа поделени во три групи: читање, пишување и разбирање пишан јазик со вкупно 15 варијабли.

 

JK, a 26-year-old, right handed male student with a medical history of meningoencephalitis was the subject of the current study. He spent four months in Hospital for Infective disease. After that he was transferred to Special hospital for medical rehabilitation where he stayed for 4 months.
Magnet resonance of brain showed lesion in the area of middle cerebral peduncle right, parietooccipital and frontotemporal left. For the first three months the patient was in a very bad general condition. The first speech and language assessment was made in the third month of his stay in hospital and the obtained results pointed to Global aphasia. He had speech-language therapy twice a week for two months and then everyday for the next three months. Diagnostic assessment was repeated after five months. According to BDAE he had Broca’s aphasia. Ten months after the beginning of the disease, when the third speech and language assessment was done, JK’s general condition was significantly better. JK was successful in the most tasks, except in the writing tasks. Although he had some difficulties, they were not explicit enough to point to a specific aphasia type.
Considering the biggest differences which have been shown on reading and writing tasks, further result analysis were done only on these tasks.
JK's reading and writing skills were investigated with tasks from reading and writing subtest of BDAE. Tasks were divided into three groups: Reading, Writing and Understanding written language with total of 15 variables.

 

 

 

Резултати

 

Results

 

 

 

ЏК постигна подобри резултати во третата проценка во сите анализирани варијабли, освен една варијабла - Препознавање на зборови (табела 1). Во втората проценка Џ.К. имаше 27 замени, 7 пропусти и 6 додатоци, додека во третата проценка тој имаше 3 замени и 2 додатока без пропусти, но тој направи една вербална парафазија.
Како што може да се види во табелата 1, Џ.К. покажа најголема разлика помеѓу втората и третата проценка во Пишано конфронтациско именување и во Реченица до диктат.
Пишано конфронтациско именување е првата пишана задача во која пациентот е замолен да пренесе информација написмено. Во третата проценка Џ.К. постигна значително подобри резултати.
Во втората проценка на Реченица до диктат, Џ.К. точно напиша два збора, имаше многу различни грешки во други зборови. Во третата проценка тој постигна многу подобри резултати.
Џ.К. имаше најлоши резултати во втората и третата проценка во Наративно пишување. Во втората проценка Џ.К. напиша една реченица со 5 замени, но реченицата беше граматички точна. Во третата проценка Џ.К. напиша две реченици со само една замена.

 

JK obtained better results in the third assessment in all the analysed variables, except one variable Word Recognition (Table 1). In the second assessment JK had twenty seven substitutions, seven omissions and six additions, while in the third assessment he had three substitutions and two additions without omissions, but he made one verbal paraphasia.
As it can be seen in the Table 1. JK showed biggest difference between the second and third assessment in Written Confrontation Naming and in Sentence to Dictation.
Written Confrontation Naming  is the first writing task in which the patient is asked to convey information in writing. In the third assessment JK accomplished significantly better results.
In the second assessment of Sentences to Dictation JK correctly wrote two words, there were a lot of different errors in other words. In the third assessment he accomplished much better results.
JK had the worst results in the second and in the third assessment in Narrative Writing. In the second assessment JK wrote one sentence with five substitutions, but the sentence was grammatically correct. In the third assessment JK wrote two sentences with only one substitution.

 

 

 

Табела 1. Резултати од точните одговори во втората и третата проценка

 

Table 1. Results of the correct answers in the second and third assessment

 

   

scan0010


Пример 1. Втора проценка

 

Example 1. Second assessment

Пример 2. Трета проценка

 

Example 2. Third assessment

 scan0016

alt

Пример 3. Втора проценка

 

Example 3. Second assessment

scan0006

Пример 4. Трета проценка

 

Example 4. Third assessment

scan0011

Пример 5. Втора проценка

 

Example 5. Second assessment

scan0015

Пример 6. Трета проценка

 

Example 6. Third assessment

 

 

 

Дискусија и заклучок

 

Discussion and conclusion

 

 

 

За време на третата проценка Џ.К. често самиот забележуваше грешка додека го спелуваше истиот збор неколкупати. Тоа беше негов начин на самоконтрола и тој исто така се обиде да ги корегира грешките на тој начин. Многу често овие корекции резултираа со додавање на букви, замени и пропусти. Според добиените резултати и прикажаните грешки може да заклучиме дека нашиот испитаник веројатно имаше графемичко тампон-нарушување.
Графемички тампон е краткотрајна мемориска компонента која се темели на низа апстрактни буквени идентитети, додека излезни процеси (за рачно пишување, пишување на тастатура итн.) се случуваат (3). Поимот “графема” е употребен во овој контекст за да се означат буквени идентитети кои не се специфицирани во однос на големата буква (пр.: Б наспроти б), фонт или модалитет на продукција (пр.: Усно спелување наспроти пишување). Винг и Бадли (3) забележаа во нивната студија дека грешките кои резултираат од графемичко тампон-нарушување се стремат да се концентрираат во средината на зборовите. Повеќето од грешките на Џ.К. беа исто така присутни на средината на зборот, иако некои грешки беа присутни на крајот од зборот.
Повеќето грешки кај лицата со графемичко тампон-нарушување се објасниви како замени, бришења, транспозиции или вметнување  на посебни букви или (помалку вообичаено) со комбинација на две или повеќе од овие. Грешките на замена, пропуст, транспозиција и додавање, всушност се сметаат како карактеристика на графемичките тампон-нарушувања (4).
Добиените резултати од оваа студија се совпаѓаат со гореспоменатите, во втората проценка Џ.К. имаше 30 грешки на замена, четирипати повеќе отколку грешки на додавање. Статусот на согласките и самогласките на буквите беше сочуван во грешките на замена на Џ.К., што е исто така една карактеристика на графемичкото тампон-нарушување.
Според Старфелт (5), пациентот на Ротхи и Хејлман имаше слични потешкотии како и Џ.К., што може да се објаснат со предлагање на дефицит во графемичката област која е одговорна за диференцирање на графемичките карактеристики и за водење на моторното програмирање кај графема-продукцијата.

 

During the third assessment, JK often noticed an error himself while he was spelling the same word for a few times. It was his way of self-control and he also tried to correct errors in that way. Most often, these corrections resulted with letter additions, substitutions and omissions. According to the obtained results and presented errors we may conclude that our examinee probably has Graphemic Buffer Impairment.
The graphemic buffer is a short-term memory component that holds on to the string of abstract letter identities whilst output processes (for writing, typing, etc.) are engaged (3). The term ‘grapheme’ is used in this context to refer to letter identities that are not specified in terms of case (e.g. B versus b), font (b versus b), or modality of output (e.g. oral spelling versus writing). Wing & Baddely (3) noticed in their study that errors which result from graphemic buffer impairment tended to cluster in the middle of words. Most of JK’s errors were also present in the middle of the word, although some errors were present at the end of  the words.
Most errors in individuals with graphemic buffer impairment are explicable as substitutions, deletion, transposition or insertion of individual letters or (less commonly) by combinations of two or more of these. Substitution, omission, transposition and addition errors are in fact considered to be the hallmark of graphemic buffer impairments (4).
Results obtained in this study confirm the above mentioned, in the second assessment JK had 30 substitution errors, four times more than addition errors. Consonant or vowel (CV) status of letters was preserved in JK’ substitution errors which is also one of the graphemic buffer impairment feature. 
According to Starrfelt (5), Rothi & Heilman’s patient had similar difficulties as JK, which may be explained by suggesting a deficit in a graphemic area which is responsible for differentiating graphemic features and for guiding motor programming in graphem production.

 

 

 

Citation:Leko A, Prizl Jakovac T. Aphasia and Meningoencephalitis – a Case Study. J Spec Educ Rehab 2009; 10(3-4):103-109.

   

 

   

Литература / References

 

 

  1. Greenwald, M. Acquired reading disorders. In Berndt, R.S. (Eds), Handbook of Neuropsychology, (2nd ed., Vol 3), Language and Aphasia. Amsterdam: Elsevier, 2001: 205-221. 
  2. Goodglass, H. & Kaplan, E. The Assessment of Aphasia and Related Disorders. (2nd ed.).Philadelphia: Lea&Febiger, 1983.
  3. Wing, A.M., & Baddeley. A.D. Spelling errors  in  handwriting,  A  corpus  and distributional analysis, (4th ed.), in Cognitive Processes in spelling. London: Academic Press, 1980.

 

  1. Cipolotti, L., Bird, C. M., Glasspool, D.W. & Shallice, T. : The Impact of Deep Dysgraphia on Graphemic Buffer Disorders, Neurocase, 2004; 10 (6): 405-419.
  2. Starrfelt, R. Selective alexia and agraphia sparing numbers-a  case study. Brain and Language, 2007; 102: 52-63.

 

Share

Follow Us



FacebookTwitterLinkedinWikiBlogger

Share Us

MySpaceTwitterStumbleuponGoogle BookmarksRedditLinkedInMixxRSS FeedPinterest
 

Journal metrics

Publish with JSER

Indexed in