Приказ на случај

Case report

Сè почесто се наоѓаме во ситуација да ни се јавуваат родители со деца кај кои се појавило пелтечењето помеѓу втората и четвртата година од животот. Заради тоа го одбравме овој случај кој сакаме да ви го прикажеме, затоа што тој ја отсликува групата на деца на оваа возраст со овој вид на говорно пореметување.

There are a lot of situations nowadays where par­ents are having children with stuttering problem which appears to be manifested at the age between second to fourth year. We chose this case since it has close picture of children on this particular age, with this type of speech disturbance.

Анализа на случајот и подготовка
за тера­пи­ја

Case analysis and therapy preparation

Детето Б. Д.  мајката го донела на третман кога имало 3 години и 6 месеци.
Живее во проширено семејство од 5 члена: мај­ка, татко, баба и дедо (родители на таткото). Мај­­ката е невработена, таткото работи сезон­ски, бабата и дедото се пензионери. Сите се сло­­бодни и целото внимание му го посветува­aт на детето. Живеат во поголема куќа во едно при­градско село.
Детето е првороденче, а бременоста била уред­на. Породувањето било на време ТТ-3600 грама ТД-52 см, веднаш заплакало.
Било доено девет месеци. Психомоторниот раз­вој се одвивал нор­мал­но. Не боледувало од не­кои посериозни за­бо­лувања.

Почнало да седи на 6 месеци. Првите за­би се појавиле околу 6 ме­сеци. Почнало да оди на 11 месеци. Првите збо­рови се појавиле на околу 10 месеци. Спо­ред кажувањата на мај­ка­та говорот се развивал добро сè до појавата на првите симптоми на воз­раст од околу 2 го­ди­ни и 7 месеци. Не на­ве­ду­ва некоја посебна при­чи­на како можен фак­тор кој го предизвикал по­ја­вувањето на пелте­че­њето. Во почетокот си мис­леле дека симпто­ми­те сами со текот на вре­мето ќе исчезнат, а подоцна почнале да го опо­ме­нуваат да не збо­ру­ва така.

Child B. D. brought for a treatment at the age of three and a half by his mother.
His family is consisted of more than his two par­ents (five members including his grandparents-his fathers` parents), unemployed mother, season-worker father and his grandparents, pensioners. They are practically free of duty and spend all their time with the child. They live in a big house, in village nearby the town.
This was the mothers’ first child birth, which hap­pened to be a normal pregnancy, without any com­plication. The child birth was in time with meas­ures BW-3600gr, BL-52 cm. The baby started crying immediately.
Breastfeeding was until nine months of age. Psy­chomotor development was normally proceeding. The child was not affected by any serious disease.

It started sitting at the age of six months, first tooth at the same time, and at the age of eleven months he be­gan making his first steps on his own. First words seemed to appear at age of ten months and went well until the first symptoms of the present situation (at around two years and seven months). The mother does not stress any particular reason as possible factor which might cause the stuttering. In the beginning they all anticipated the symptoms would fade away sponta­neously, but later they started admonishing him not to speak that way.

Однесување на детето при првата средба

Childs behavior at the first meeting

На логопедски третман доаѓаат после 10 месеци од појавата на првите симптоми. Детето доаѓа со мајката, многу е комуникативно, веднаш пос­­­тавува прашања, се врти на сите страни, бр­зо поминува од предмет на предмет, од тема на тема. Говорот е изразено дисфлуентен со нару­ше­но говорно дишење и појава на клонично-то­нич­ни грчеви, остава слика како да се гуши во говорот. Сака да каже сè  што знае, но не мо­же ништо да му се разбере. Мајката кажува де­ка ги препознава половина од буквите и вели де­ка е многу бистар, ама и многу тврдоглав (це­ли­от проблем за влошувањето на говорот го гледа во тврдоглавоста).
Логопедски наод: Оралната праксија-дели­мич­но добра. Вербалното памтење-добро. Артику­ла­­цијата на гласовите (р, л) е неправилна-пос­тои лабијален изговор. Синтакса-употребува ком­­­­плетна и граматички правилна реченица. Реч­­никот е богат. Ритамот и темпото на говорот нарушени со појава  на  клонично-тонични гр­че­ви на секој втор збор со впечатливо движење на главата нагоре. Детето не е свесно за говор­на­та по­тешкотија и не ги избегнува говорните си­туа­ции. Говорното дишење е нарушено. При­­­су­тен е и говор при инспириум. Според Рај­лие­ви­от тест за испитување на пелтечењто се ра­бо­ти за тежок облик на пелтечење.
Направени се и останатите специјалистички прег­­­­леди: невролошки наод б.о.; ОРЛ-наод-уре­ден; психолошки наод: интелигенцијата на де­те­то е просечна, емоционално лабилно со поиз­ра­зено хиперактивно однесување. Целокупната клинич­ка слика укажува на пре­фор­сирано дете кое е со просечни интелек­туал­ни способности, а зборува и се однесува како дете на поголема воз­раст.

Логопедски третман. Еден од основните и нај­битните услови за позитивен тек на третманот е воспоставување на добар контакт со детето, стек­нување на доверба и намалување на хипер­ак­тиното однесување.

• Во почетокот детето слуша спор говор од стра­­на на логопедот со кратки и појмовно јас­­ни реченици. Целокупниот логопедски трет­­­ман е организиран да се изведува низ игра. Целта на третманот е потполно осло­бо­дување на детето и подолго задржување на вниманието на еден предмет.
• Почнуваме со вежби за дишење и споро пов­­торување на кратки реченици, онолку кол­ку што може и сака детето.
• Полека воведуваме повторување на кратки приказни низ слики и почнуваме да водиме дијалог со детето, низ прашања во врска со научената приказна. Целокупниот третман и понатаму го изведуваме со спор говор. Од де­тето бараме да црта и да зборува за она што нацртало (методот на Чевељева). Рач­на­та активност ги стимулира кортикалните цен­три за говор, допринесува за стабили­зи­ра­ње на церебралната доминантност и го автоматизира правилното работење на мо­тор­ните импулси за говор.

Во третманот воведуваме и психомоторни веж­би прилагодени за неговата возраст.
Исто така во целокупниот тек на третманот ја во­ведуваме и мајката, од неа бараме активно да учествува во вежбите, да не го опоменува де­те­то за време на неговиот говор и цело­куп­ното свое однесување да го прилагоди на ситуа­ци­ја­та во која се наоѓаат со детето.

• Почнуваме паралелно да работиме на изго­во­рот на гласовите (р, л).
• Паралелно со прифаќањето и совладува­ње­то на горенаведените вежби, постепено во­ве­дуваме употреба на шум во говорот. Го­во­­рот почнува полека да се стабилизира. Има­­ме подолги периоди на добар говор, но и повторно враќање на пелтечењето но во по­лесен облик.

Во меѓувреме додека траат вежбите во семеј­ство­то се раѓа нов член, помало братче. Обврс­ки­те на мајката се зголемуваат, таа не е во мож­ност цело време да биде со детето и постојано да го учи како да се однесува, детето добива по­веќе слобода и подолго време по­ми­ну­ва играјќи на улица со своите врсници.

На веж­бите доаѓа сè порелаксиран, хиперак­тив­нос­та е драстично на­малена. Во меѓувреме ги до­биваме и автома­ти­зираме гласовите (р, л), орал­на­та праксија се подобрува, говорот стану­ва сè подобар и по­до­бар, грчевите стануваат сè по­рет­ки. Говорните вежби ги сведуваме на мини­мум, доаѓаат еднаш месечно. Говорот е сè по­до­бар, грчевите целос­но исчезнуваат. После две­годишен логопедски трет­ман со извесни пау­зи, говорот се стабили­зи­ра и пелтечењето ис­чез­ну­ва.
Во моментот детето е четврто одделение, нема пелтечење, флуентноста на говорот е нормална. Во училиштето покажува просечни резултати, оценките му се меѓу 3 и 4. Зачудувачкото поз­на­вање на некои работи несвојствени за него­ва­та возраст на почетокот биле резултат на пре­фор­­сираноста на детето од страна на преам­би­циоз­ната мајка и кое довело до појава на пел­те­че­њето.

They come for a speech therapy after ten months from the appearance of first symptoms. The child is brought by his mother. It shows good communi­ca­tion, asks questions, turns around, and jumps from one object to another, changing themes…
The speech is explicitly non-fluent, with distracted speech breathing, and appearance of clono-tonic spasm, which gives an impression of loosing breath while speaking. Simply: he makes effort for narrating everything he knows, but it is difficult to understand it. The mother gives an information her son knows half of the alphabet, he is pretty smart, but too stub­born in the same time (she stresses his stubbornness as a reason of his worse speech).
Therapist statement: Oral practice is partially good. Verbal memory is good. Articulation of sounds “R” and “L” is impaired in a form of bila­bial pronuncia­tion. Syntax- uses complete and grammatically cor­rect sentence. Vocabulary is rich. Rhythm and rate are damaged and with pres­ence  of  clono-tonic spasm on every second word and obvious movement of the head upward. The child isn’t aware of his speech condition and does not avoid speech situa­tions. Respiration act during conversation is im­paired, and also there is presence of speech while inhaling. According to Rally test it is a severe form of stuttering.
Specialties check ups were made: Neurological status-normal, psychological status: average IQ, emotional liability with obvious hyperactive be­hav­ior. Clinical status in general shows “forced” child with average intellectual abilities, who talks and be­haves as one above his age.

Speech therapy: One of the basic and one of the major criteria for positive course is establishing of good contact with the child, achieving confidence and reducing hyperactive behavior.

• In the beginning the child listens to a lingering speech which is full of short and conceptually clear sentences. The realization is through game. Treatment aim is complete child releas­ing and longer holding of attention on one ob­ject.
• In continuance respiration exercises and slow repeating of short sentences is introduced(as much as the child is able and willing to coop­erate).
• Slowly the theme is transferred on short stories through pictures and beginning a dialog with the child through questions concerning the learned story. The treatment in general is held in slow manner. The child is asked to draw and talk about it (Cheveljeva method). Manual ac­tivity stimulates speech centers in the cortex, contributes for cerebral domination stability and automates regular motor speech impulse labor.

Parts of the treatment are age adjusted psycho-motor exercises. The mother is part of a whole treatment, and in the same time she is asked to participate in the exercises, to avoid admonition while the child is speaking, and to adjust her per­sonal behavior to the situation they both participate in.

• In the same time work is concentrated on reach­ing proper pronunciation of “R” and “L” sounds.
• As the child accepts and accomplishes previ­ous exercises, murmur is introduced in speech. Speech starts to stabilize slowly. There are longer periods of good speech, but form of milder stuttering is also present.

Meanwhile in the family there is childbirth. The mother has bigger obligations with the smaller brother, and she is not able to spend all the time with her first child teaching him how to behave. The child gets more freedom, and spends more time in the streets playing with his friends.

He comes to a treatment more relaxed, with minor manifestation of hyperactivity. In the same time cor­rection of the two problematic sounds (R, L) is achieved, oral practice is improving, speech is get­ting better, and convulsions are rear. Speech exer­cises are minimized to once a month. Speech is bet­ter, convulsions are disappearing. After two years of treatment with certain pauses the speech is stabi­lized, stuttering disappeared. In the moment the child is fourth grade, doesn’t stutter and has normal flu­ency. He shows average school results (marks are three to four). Astonishing knowledge not specific for his age was a result of being forced by his too ambitious mother, which actually led to stuttering.

Заклучок

Conclusion

Од горе прикажаниот случај на пелтечење кај де­те во почетен стадиум може да се заклучи де­ка во рехабилитацискиот третман е потребно:

• Навремено започнување со рехабили­тацис­ки третман заради благовремено стабилизи­ра­ње на говорното нарушување и спре­чу­ва­ње на автоматизирањето на погрешните го­вор­ни навики.
• Соработка меѓу логопедот и родителот во от­­­кривање и отстранување на ситуа­ци­и­­те кои довеле до појава на пелтечењето и креи­рање поволна семејна атмосфера која ќе му овозможи емоционална сигурност на дете­то.
• Охрабрување детето да зборува, но не и пре­терано форсирање.
• Стрпливо и со најголемо внимание да се слуша детето додека зборува.
• Со појавата на првите симптоми не треба да се залажуваме дека се работи за времена сос­­­тојба која сама од себе ќе помине, туку е потребна навремена стручна помош. Ова е многу важно зашто прог­но­зата и ре­зул­­та­тите од логопедскиот трет­ман ке бидат подобри ако времето од појавата на пел­те­че­њето и започнувањето со говорната те­ра­пи­ја е помало, а доколку  вре­мето е подолго и резултатите и можнос­та за надминување на проблемот се помали.
• Во терапевтска смисла понекогаш може да би­­де доволно само советување, а кај некои слу­чаи можеби ќе има потреба од спро­ве­ду­ва­ње соодветен третман.
• Логопедскиот третман зависи од видот на пелтечењето и од возраста на детето.

From the presented case of child’s stammering in the initial stadium, it can be concluded that the rehabilitation period requires:

• To start expeditiously with the rehabilitation treatment due to accurate stabilization of speech disorders and prevention of automation of wrong speech habits.
• Cooperation between the speech therapist and parents in discovering and eliminating the situations which have brought to appearance of stammering and creating favorable family at­mosphere to provide child’s emotional secu­rity.
• To encourage the child to speak, but not to force him/her.
• To listen to the child’s speaking with patience and attention.
• The appearance of the first stammering should not be considered as a temporal condition that will disappear, but needs expeditious profes­sional assistance. This is very important be­cause the prognosis and the results of speech therapy are better if the time from the appear­ance of child’s stammering and the beginning of the speech therapy treatment is shorter. The longer the period, the fewer results and possi­bilities for outgoing the problem.
• In the speech therapy sense, sometimes only consultation is enough, but some cases need carrying out an appropriate treatment.
• Speech therapy treatment depends on the type of stammering and the child’s age.

Citation:Filipova S, Poposka A, Lozanovska B, Gjurchinovska L. Case Report of Stuttering in an Initial Phase of Early Childhood. J Spec Educ Rehab 2007; 8(3-4):80-88.

Literatura / References

1. Golubović S, Kašić Z. Segmentna i supraseg­men­tna organizovanost govora i poremećaj fluentnosti, BIG štampa, Beograd, str. 109-113, 2000.
2. Perkins W. Speech Pathology, Mosby, Com. Saint Louis, 1971.

3. Vladisavljević S. Mucanje, Logopedija II, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, str.3-59, 1982.