МЕТОДОЛОГИЈА НА ПРЕДАВАЊЕ И ИСПРАШУВАЊЕ ЗА ЛИЦА СО ВИЗУЕЛНО ОШТЕТУВАЊЕ: СИСТЕМ ВО ИНДИЈА И ВО ЈАПОНИЈА

 

Ритвика ЛАСКАР

Оддел за едукација
Алипурдуар Махила Махавидиалаја
Западен Бенгал, Индија

 

THE METHOD OF TEACHING AND EXAMINATION FOR INDIVIDUALS WITH VISUAL IMPAIRMENTS: THE SYSTEM IN INDIA AND JAPAN

 

Ritwika LASKAR

Department of Education
Alipurduar Mahila Mahavidyalaya
West Bengal, India

 

Примено: 30.05.2014
Прифатено: 14.08.2014
UDK: 376-056,262(540+520)

 

 

Received: 30.05.2014
Accepted: 14.08.2014
Original article

 


Резиме

 

 


Abstract

 


Вовед: Образованието на деца со посебни потреби е важно подрачје за истражување. Децата со посебни потреби имаат право на образование како и сите други луѓе. Во текот на годините, обезбедени се неколку одредби и закони што го поддржуваат образованието на деца со посебни потреби. Потребите и целите за учење на децата со визуелно оштетување не се разликуваат од оние на врсниците без нарушување на видот. Различни се само начините на постигнување на тие цели.
Цел: Целта на ова истражување е да се споредат распространетиот метод на предавање и системот за испрашување на ученици со визуелно оштетување, коишто учат во посебни училишта за слепи во Индија и во Јапонија.
Методологија: Истражувањето е разграничено на i) само слепи ученици и ii) посебни училиш¬та за слепи во Калкута и во Токио. Беше користена техника за одбирање примерок со цел за да се одберат 50 наставници (по 25 од посебните училишта во Калкута и во Токио). Истражувачот спроведе интервју со наставниците. Беше користен полуструктуиран прашалник за прибирање податоци, а податоците беа анализирани само квалитативно.
Сознанија: Методот на предавање на слепите ученици е сличен во Калкута и во Токио. Разлики се забележани главно во видот на употребените наставни средства. Во однос на системот за испрашување, беа забележани разлики во рамките на посебните училишта во Калкута. Сепак, во Токио сите посебни училишна следат униформен систем. Истражувањето откри дека во Калкута постои стриктен критериум ,помина/паднаʻ. Во Токио, од друга страна, не пости таков критериум.
Заклучок: Ова истражување е важно зашто не постојат многу компаративни студии меѓу Индија и Јапонија. Повеќето од компаративната истражувачка работа е спроведена или меѓу Јапонија и САД или меѓу Јапонија и ВБ. Ова истражување е спроведено главно за да се откријат разликите меѓу нација во развој и развиена нација. Бидејќи е развиена земја, се претпоставува дека може многу да се научи од Јапонија. Низ ова истражување беше направен обид да се открие дали оваа претпоставка е точна и ако е, до кој степен може да се имплементира и практикува системот во индиското сценарио.

 

 


Introduction: Education of children with special needs is an important field of study. Children with special needs deserve to be educated like any other human being. Over the years, several provisions have been made and laws have been passed to ensure education of children with special needs. A visually impaired child’s needs and goals for learning are not different from that of his sighted peers. Only the means of achieving those goals are different.
Objective: The purpose of this study was to compare the prevalent method of teaching and the system of examination for students with Visual Impairment studying in the special schools for the blind in India and Japan.
Methodology: The study was delimited to i) blind students only and ii) the special schools for the blind in Kolkata and Tokyo. Purposive sampling technique was used to select 50 teachers (25 each from the special schools for the blind in Kolkata and Tokyo). The researcher interviewed the teachers. Semi–structured information schedules were used to collect data and the data were analyzed only qualitatively.
Findings: The method of teaching the blind students was similar in both Kolkata and Tokyo. Differences were observed mainly in the type of teaching equipments used. Regarding the system of examination, differences were observed within the special schools in Kolkata. In Tokyo, however, all the special schools followed a uniform system. The study revealed that in Kolkata a strict pass/fail criterion existed. In Tokyo, on the other hand, there was no strict pass/fail criterion.
Conclusion: This study is important because not many comparative studies have been done between India and Japan. Most of the comparative research work is either between Japan and the U.S.A or between Japan and the U.K. This study was conducted mainly to find out the differences between a Developing and a Developed nation. Being a developed country, it is always assumed that there will be a lot to learn from Japan. Through this research study an attempt has been made to find out whether this assumption is true and if it is true then, to what extent the system can be implemented and practiced in the Indian scenario.


Citation: Laskar R. The Method of Teaching and Examination for Individuals with Visual Impairments: The System in India and Japan. J Spec Educ Rehab 2014; 15(3-4):111-127. doi: 10.2478/JSER-2014-0014

   

Клучни зборови: методологија на предавање, систем на испрашување, посебни училишта за слепи, Калкута, Токио

 


Keywords: Method of teaching, system of exa¬mi¬nation, special schools for the blind, Kolkata, Tokyo


Адреса за кореспонденција:
Ритвика ЛАСКАР
Оддел за едукација
Алипурдуар Махила Махавидиалаја
Њу таун, Алипурдуар
П. бр. 736121, Западен Бенгал, Индија
Телефон: (0091)9830269927,
Е-пошта: ritwikalaskar@gmail.com

 


Corresponding address:
Ritwika LASKAR
Department of Education
Alipurduar Mahila Mahavidyalaya
New Town, Alipurduar
Zip Code 736121, West Bengal, India
Phone (0091)9830269927,
E-mail: ritwikalaskar@gmail.com

 

Share

Follow Us



FacebookTwitterLinkedinWikiBlogger

Share Us

MySpaceTwitterStumbleuponGoogle BookmarksRedditLinkedInMixxRSS FeedPinterest
 

Journal metrics

Publish with JSER

Indexed in