Забелешка. ИП- интелектуална попреченост, a- нарушување во %.

Note. ID- intellectual disability, a- deterioration in %.

3.2. Опис на случај 2
А.Ц. беше 10 годишно момче со многу теш­ки симптоми на аутизам и тешка ин­те­лек­туал­на попреченост. Кај него имаше целосно от­суство на говорот, неговото вербално из­ра­зу­вање беше ограничено на случаен избор, бес­мислени или незначајни звуци. Вер­бал­ни­от опсег беше многу сиромашен, не по­ка­жа никакви реакции при повикување на не­го­во­то име, ниту се заврти кон оној што му збо­ру­ваше. Сепак, тој реагираше на инс­трук­ции како што е „Aјде да одиме“, со тоа што ста­нуваше од столчето. Момчето не покажа ин­терес за играчките или за другите деца и нив­ните активности. Лошо реагираше на би­ло каква предложена промена или неудобна си­туација со врескање, вознемиреност и тем­пе­раментна експлозивност.
За време на првата терапевтска сесија, кога на момчето му беше  донесен коњот, тоа не по­­кажа интерес за коњот. Тој го заврти не­го­ви­­от поглед од коњот и не сакаше да го чеш­ла. Иако тоа не покажа никаков интерес, си­туа­­ци­јата не му беше непријатна, бидејќи мо­м­­че­то немаше негативни реакции. Актив­нос­ти­те кои вклучуваа јавање беа позабавни за него. Тоа се смееше, но не можеше да из­ве­де ниту една од вежбите преку имитирање на терапевтот. Активностите на земја не можеа да бидат исполнети бидејќи момчето не са­ка­ше да го води коњот ниту со помош на асис­т­ентот. Во следната сесија, во моментот ко­га детето го здогледа коњот, сакаше да го осед­ла и прифати сè друго. Очигледно беше дека ги помнело јавачките активности од прет­ходната недела. До времето кога се одр­жа последната сесија, терапискиот протокол не можеше да биде целосно следен. Мом­че­то сакаше да го јава коњот, но не сакаше да пра­ви ниту една активност на коњот како што се: кревање раце (рацете од момчето во­де­ни со помош на терапевтот), имитирање на птица и сл.
Според извештајот на родителите на мом­че­то, тоа направило мал прогрес во областа на со­цијализацијата и чув­ст­ви­тел­но/ког­ни­тив­на­та свест, а благо влошување на од­не­су­ва­ње­то (Табела 1).

3.2. Case description 2
A.C. was a 10 year old boy with very severe symptoms of autism and severe intellectual disability. He had a complete absence of viable speech- his verbal output was limited to random, meaningless or bizarre sounds. Verbal comprehension was very poor, he showed no sign of responding to his name, and did not turn towards the speaker. He did, however, reacted to instructions such as “let’s go” by getting up from the seat. The boy showed no interest in toys or in other children and their activities. He reacted severely to any suggested change or uncomfortable situation by screaming, distress, and temper tantrum.
In the first therapy session, when the boy was brought up to the horse, he showed no interest in the horse. He averted his gaze from the horse and did not want to groom the horse. Although he did not show an interest in the horse, the situation was not uncomfortable for him, because he had no negative reactions. Riding activities were much more fun to him. He laughed but could not perform any of the exercises on the horse by imitating the therapists. Activities on the ground could not be performed because the boy did not want to lead the horse even with the therapists’ assistance.  In the following session, the moment the boy saw the horse he wanted to mount the horse and was opposing everything else. Obviously, he remembered riding activity from the week earlier. By the time last session took place, the therapy protocol could not be fully followed. The boy wanted only to ride the horse, but did not oppose doing exercises on the horse such as lifting arms, imitating the bird etc. (with therapists leading the arms of the child).
According to the parents’ report, the boy made a slight progress in the domains of socialization and sensory/cognitive awareness, and a slight deterioration in behavior (Table 1).

3.3. Опис на случај 3
Е.И. беше 9 годишно девојче со аутизам и бла­га интелектуална попреченост. Од сите де­ца кои учествуваа во терапијата, таа има­ше најдобра говорна способност. Таа упо­тре­бу­ваше насмевка и фрази, можеше да ги из­не­се нејзините потреби, но сепак покажа не­кои слабости како што се ехолалија, жа­р­гон и измислени зборови. Вербалниот опсег бе­ше добро развиен, разбираше комплексни, ин­струкции со две или повеќе барања. Таа реа­ги­раше остро на промени во рутината и преч­ките кои не можеше да ги премине, пла­че­ше и имаше авто-агресивно однесување.
Од првата сесија, девојчето покажа интерес за коњот. Самата таа зеде четка и започна да го чешла коњот. Таа повторуваше сè што те­ра­певтот кажуваше за коњот, како на при­мер името на коњот, дека коњот сака да биде чист итн. Таа уживаше во јавањето на коњот и ги направи сите активности поврзани со ко­њот кои беа побарани од неа. Девојчето ја из­вр­ши задачата со водење на коњот со упо­т­ре­ба на зборовите „ајде да одиме“. Тоа бе­ше одличен пример за користење на со­од­вет­­на фраза за решавање на проблем. До вре­­ме­то кога последната сесија се одржа, де­­вој­чето беше целосно независно во сите ак­тив­ности на терапевтскиот протокол со ми­ни­­мална контрола на терапевтот.
Според извештајот од родителите, девојчето се подобри значително во сите оценувани до­­­­­­мени. Подобрувањата се движеа од 11% во доменот на Здравственото/однесување до 30% во доменот на социјализацијата (Табела 1).

3.3. Case description 3
E.I. was a 9 year old girl with autism and mild intellectual disability. Of all the children in the therapy, she had the best verbal expression. She used simple words and phrases, could make her needs known, but still showed some weakness such as echolalia, jargon and invented words. Verbal comprehension was well developed, she understood complex, two or more instruction demands. She reacted severely to the changes in routine and to the obstacles she could not come across by crying and auto-aggressive behavior.
From the first therapy session, the girl showed strong interest in the horse. She herself took a brush and started to groom the horse. She was repeating everything the therapists were saying about the horse, e.g. the name of the horse, how horses like to be clean etc. She enjoyed riding activity and did all the exercises she was asked to do on the horse. The girl performed ground task of leading the horse using the words such as “let’s go”. That was an excellent example of using an appropriate phrase for problem solving. By the time the last session took place, the girl was totally independent in all the activities according to the therapy protocol with minimum therapists’ supervision.
According to the parents’ report on ATEC, the girl improved significantly in all of the domains assessed. The improvement ranged from 11% in the domain of Health/Behavior to the 30% in the domain of socialization (Table 1).

3.4. Опис на случај 4
М.Д. беше 10 годишно момче со тешки симптоми на аутизам и тешка интелектуална по­­преченост. Кај него отсуствуваше одрж­лив говор. Тоа разбираше основни зборови ка­ко што се „дојди, дај, земи“. Момчето не­ма­ше интерес за играчки или за играње со дру­ги деца. Немаше значителен визуелен кон­такт. Момчето немаше видлива реакција кон други луѓе, очигледна несвесност за дру­ги деца и возрасни. Детето демонстрираше ек­стремно авто-агресивно однесување.
Од првата терапевтска сесија до последната, де­тето беше заинтересирано за те­ра­пев­т­ски­те активности. Детето беше агресивно кон ко­њот и терапијата мораше да биде пре­ки­на­та поради безбедносни причини после седум се­сии.

3.4. Case description 4
M.D. was a 10 year old boy with severe symptoms of autism and severe intellectual disability. He had a complete absence of viable speech. He understood basic words such us “come, give, take”. The boy had no interest in toys or to play with other children. No meaningful eye contact. The boy had no observable response to other people, an apparent unawareness of other children and adults. The child demonstrated extreme auto-aggressive behavior.
From the first therapeutic session to the last, the child was uninterested in the therapeutic activities. What is more, the child was aggressive towards the horse and the therapy had to be discontinued for safety reasons after seven sessions.

4. Дискусија

4. Discussion

Постојат многу придобивки од терапијата со по­мош на коњи. Ова истражување имаше за цел да определи дали постојат некакви при­до­бивки од терапијата со помош на коњи, сп­ро­ведена врз четири деца со аутизам мерен според листата за мерење на трет­ма­нот на аутизам. Спроведеното истражување от­кри мешовити резултати. Кај двете деца, А.С. и Е.И., имаше очигледно и големо по­до­брување во три од четирите области оце­не­ти според извештајот на нивните родители. Н­е­маше никакви или само минимални про­ме­ни во Здрав­стве­но/физичко/однесување. Ве­ројатната при­чи­на за ова е дека овие две де­ца имаат веќе до­бар почетен резултат на листата за проверка, кој остави простор за мало по­до­брување. Дру­гите две деца, А.Ц. и М.Д. по­ка­жаа ми­ни­мално или никакво по­до­бру­ва­њa, едно од нив и нарушување на од­несувањето. Поради тоа што промените беа минимални (во само еден домен), тие мо­же­би придонесоа за греш­ка при мерењето по­меѓу почетната и крај­ната проценка. Треба да биде посветено вни­­ма­ние во ин­тер­пре­та­ција на овие ре­зул­та­ти поради тоа што де­ца­та кај кои се за­бе­ле­жа подобрување, имаа по­добар основен ре­зул­тат на листата на проверка, от­кол­ку децата кои не се подобрија. Ос­нов­ни­те резултати очи­глед­но играа значајна улога ка­ко прет­ска­жу­ва­чи на успехот од оваа те­ра­пи­ја.
Сите деца кои беа вклучени во терапијата, ос­­вен аутизам, имаа и интелектуална по­пре­че­но­ст. Општопознато е дека инте­ле­к­туал­на­та попреченост ги прави прогнозите за ау­ти­змот сиромашни (11). Двете деца кои не по­ка­­жаа подобрување веднаш по терапијата имаа тешки симптоми на интелектуална по­пре­­че­ност и многу тешки  симптоми на ау­ти­зам. Веројатно е дека сериозноста на ау­тис­­ти­чните симптоми и параметри на детето мо­же да послужи како добар претскажувач на успехот на терапијата со помош на коњи.
Опи­­шувањето на случаите не дозволи да би­дат спроведени никакви статистички тес­то­ви. Останатите ограничувања на ис­тра­жу­ва­ње­то бе­ше малиот број на вклучени при­ме­ро­ци, што зна­чи дека резултатите не можат да се ге­не­ра­ли­зираат за сите деца со ау­ти­зам. За крај, из­вештаите на родителите се суб­јективни по при­ро­да, затоа тешко е да се ре­че дали из­веш­та­ите се оригинални. Од дру­га страна пак, една чиста предност на ис­тра­жувања со еден случај е дека учесниците на истите мо­жат да служат како са­мо­кон­тро­ла, а во груп­ни случаи честопати постојат раз­личности по­ме­ѓу учесниците (12). Во ова ис­тражување ние користевме опис на случај со оценување на родители во два момента: пред почетокот на третманот и по за­вр­шу­ва­њето. За по­на­та­мош­на потврда на ре­зул­та­ти­те, потребно е студија на следење за да се ви­ди дали ре­зул­та­ти­те од терапијата се дол­го­трајни.

There are many benefits of the equine assisted therapy. This study aimed to determine if there were any benefits of the equine assisted therapy  based on the functioning of four children with autism as measured by the Autism Treatment Evaluation Checklist. The current study revealed mixed results. In two children, A.S. and E.I., there was an obvious and large improvement in three of the four areas assessed according to the parents’ reports. No changes or minimal changes were reported for the Health/Physical/Behavior Domain. The probable reason for this is that these two children already had a very favorable initial score on ATEC which in turn left little space for an improvement. The other two children, A.C. and M.D. showed minimal or no improvement with one child deteriorating in the area of behavior. Because the changes were minimal (on 1 item) they could be attributed to the measurement error between the initial and final evaluation. A caution should be made in interpreting these results as the  children who did improve significantly had a much better baseline scores on ATEC than did the children who did not improve. Baseline scores obviously played an important role as predictors of the successfulness of the therapy.
All the children included in the therapy besides having autism had an intellectual disability as well. It is widely recognized that intellectual disability makes the prognosis of autism poor (11). Two children who did not improve substantially after the therapy were in the range of severe intellectual disability and had very severe symptoms of autism. It is likely that the severity of autistic symptoms and child’s preferences might serve as a good predictor of the successfulness of equine assisted therapy.
Case description design did not allow any statistical tests to be performed. Other limitations of the study include small number of cases so the results can not be generalized to all children with autism. Lastly, reports made by parents are subjective in nature, so it is hard to tell if the effects reported are genuine. On the other hand, one clear advantage of single-case research studies is that the participants serve as their own control, whereas in group design there is often greater variability between the participants (12). In this study we used a case description with parent ratings at two points in time, namely at the beginning of treatment and at the end of treatment.   To further validate these results it is necessary to do a follow-up study to see whether the benefits of EAT are long-lasting.

5. Заклучок

5. Conclusion

Сигурно е дека терапијата со помош на ко­њи има иднина во лекувањето на деца со ау­тис­ти­чен спектар и треба да биде упо­тре­бу­в­ана како дополнителна терапија заедно со други еду­ка­тивни и биолошки терапии, како и со те­­ра­пии за однесување. Не сите деца со ау­тис­­ти­чен спектар ќе имаат придобивка од те­ра­­пи­јата со помош на коњи. Пред имп­ле­мен­та­­цијата на оваа терапија, како и при секоја дру­­га терапија, важно е да се оценат децата и да се забележи што тие сакаат, а што не са­ка­ат. Врз основа на нивните интереси да се на­прави ин­дивидуална програма за терапија. Те­ра­пев­ти­те треба да ја индивидуализираат те­ра­пијата со помош на коњи и да му по­мог­нат на секое де­те да расте со поддршка на коњ.

It is certain that equine-assisted therapy holds future in treating the children with ASD and should be used as a complementary therapy to other educational, behavioral and biological therapies. Not all children with ASD will benefit from EAT. Prior to the implementation of EAT, as in any other therapy, it is important to assess the children and note their likes and dislikes, and according to their preferences to make individual program of therapy. Therapists need to individualize EAT and help each child grow with the assistance of the horses.

Citation:Memisevic H, Hodzic S. The Effects of Equine-Assisted Therapy in Improving the Psycho-Social Functioning of Children with Autism. J Spec Educ Rehab 2010; 11(3-4):57-67.

6. Литература/References

1. Nicholas JS, Charles JM, Carpenter LA, King LB, Jenner W, Spratt EG. Prevalence and characteristics of children with autism-spectrum disorders. Annals of Epidemiology, 2008, 18: 130–136.
2. Kaplan H, Saddock B. Synopsis of Psychiatry. New York: Lippincott Williams & Wilkins; 1998.
3. Levy SE, Hyman SL. (2005). Novel treatments for autistic spectrum disorders. Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews; 2005, 11: 131–142.
4. Matson JL, Smith KRM. Current status of intensive behavioural interventions for young children with autism and PDD-NOS. Research in Autism Spectrum Disorder; 2008, 2: 60–74.
5. Francis K. Autism interventions: a critical update. Developmental Medicine & Child Neurology; 2005, 47: 493–499.
6. Hakanson M, Moller M, Lindstrom I, Mattsson B. The horse as the healer- a study of riding in patients with back pain. Journal of Bodywork and Movement Therapies; 2007, 13: 43–52.
7. Karol J. Applying a Traditional Individual Psychotherapy Model to Equine-facilitated Psychotherapy (EFP): Theory and Method. Clinical Child Psychology and Psychiatry; 2007, 12: 77–90.

8. Pauw J. Therapeutic Horseback Riding Studies: Problems Experienced by Researchers. Physiotherapy; 2000, 86: 523 – 527.
9. Bass MM, Duchowny CA, Llabre MM. The effect of therapeutic horseback riding on social functioning in children with autism. Journal of Autism and Developmental Disorders; 2009, 39: 1261–1267.
10. Rimland B, Edelson SM. Autism Research Institute, Autism Treatment Evaluation Checklist (ATEC) [Online].  1999 [Cited 2009 June 6]; Available at: URL:http://www.autism.com/ari/atec/atec-online.htm
11. Matson JL, Shoemaker M. Intellectual disability and its relationship to autism spectrum disorders. Research in Developmental Disabilities; 2009, 30: 1107 – 1114.
12. Applegate SL, Rice MS, Stein F, Maitra KK. Knowledge of results and learning to tell the time in an adult male with an intellectual disability: a single-subject research design. Occupational Therapy International; 2008, 15: 32 – 44.