ВЛИЈАНИЕ НА МЕЃУНАРОДНАТА ЗАКОНОНСКА РЕГУЛАТИВА НА ПОЛЕТО
НА ИНВАЛИДНОСТА

Јеле РЕЈНАРТ

Стратешки офицер на ЕАСПД

IMPACT OF INTERNATIONAL
LEGISLATION ON THE DISABILITY
FIELD

Jelle REYNAERT

Policy Officer EASPD

Сите живееме во свет што станува сe поглобален. Заради таа причина политиките за инвалидноста не се само предмет на национален интерес. Владите и невладините организации исто така треба да заземат активно учество во меѓународните активности. 2006 беше важна година во поглед на меѓународните активности на полето на инвалидноста. Во август, Обединетите Нации завршија успешен процес да се финализира нова Конвенција за правата на лицата со пречки. Продлабочениот и целосен дијалог меѓу владите и невладините организации беше пример за сите (наднационални) авторитети. Слоганот „ништо за нас без нас“ конечно стана реалност.
Во септември, Советот на Европа официјално го промовира својот Акционен план со цел да се промовираат правата и целосното учество на лицата со пречки во општеството. Двата документа ќе имаат огромно влијание врз иднината на секторот во Европа и во светот. Акционен план на Советот на Европа за да се промовираат правата и целосното учество на лица со пречки во општеството: подобрување на квалитетот на животот на лица со пречки во Европа 2006-2015Комитетот на министрите на Советот на Европа усвои во април 2006 нов Акционен план за да се промовираат правата и целосното учество на лицата со пречки во Европа 2006-2015.

Планот се базира врз Министерската декларација од Малага „Напредување кон целосно учество како граѓани“, што беше усвоена во 2003.
Клучна цел на Акциониот план за инвалидност е да служи како практична алатка за развој и имплементирање на национални стратегии за да се овозможи целосно учество на лицата со пречки и да се бори против дискриминација. Подобар квалитет на живот на лицата со пречки може да се постигне преку кампања за подигане на свеста, обезбедување пристап и високо-квалитетни услуги и поддршка на интегрирање на инвалидноста во сите стратешки области.
Земјите членки имаат примарна  одговорност за имплементирање на стратегиите за инвалидност на национално ниво. Првиот чекор е да се реализира национална аналитичка вежба. Во Финска на пример Владата веќе ја евалуира сегашната стратегија за инвалидност во однос на проектот Акционен план за инвалидност како и други релевантни глобални документи за инвалидноста. Тие идентификуваа десет клучни области во кои е направен прогрес. Тие области се грижат меѓу другото за човековите права и недискриминацијата, вработувањето, образованието, културните права, независното живеење и информативната технологија. Релевантните министри се одговорни за реализирање на акциите и вклучувањето на потребните ресурси во нивните буџети.
Второ, потребно е да се изгради знаење и искуство на национално ниво. Треба да се развие мултидисциплинарен, холистички приод кон инвалидноста базиран на различни научни методи и перспективи. Земјите членки треба да приберат соодветни информации, вклучувајќи статистики и податоци од истражувања за да добијат јасна слика за сегашната состојба на лицата со пречки. Исто така националните семинари и конференции кои ги истакнуваат искуствата и најдобрите практики и го промовираат дијалогот меѓу корисниците и планерите би можеле да создадат добра основа за да се постигне заедничко разбирање за тоа кои треба да бидат следните чекори. Статистиките и истражувањето, исто така, ќе помогнат да се проценат ефектите од сегашните политики и стратегии и да постават нови цели за во иднина. Наодите од истражувањето треба да се трансформираат во добри политики и практики.

We all live in a world that is becoming more and more global. For that reason disability policies are not a matter of national interest only. Governments and non-governmental organisations need to take an active part in international activities as well.  2006 was an important year with regard to international initiatives in the disability field. In August, the United Nations have completed a successful process in order to finalise a new Convention on the rights of persons with disabilities. The in-depth and profound dialogue between the governments and non-governmental organizations was an example for all (supranational) authorities in Europe. The slogan “nothing about us without us” finally became a reality.
In September, the Council of Europe officially launched its Action Plan to promote the rights and full participation of people with disabilities in society. Both documents will have an huge impact on the future of the sector in the future both in Europe and in the world. The Council of Europe Action Plan to promote the rights and full participation of people with disabilities in society: improving the quality of life of people with disabilities in Europe 2006-2015 1

The Committee of Ministers of the Council of Europe adopted in April 2006 a new Action Plan to promote the rights and full participation of people with disabilities in Europe 2006-2015. The Plan is based on the Malaga Ministerial Declaration “Progressing towards full participation as citizens”, which was adopted in 2003.
The key objective of the Disability Action Plan is to serve as a practical tool for developing and implementing national strategies in order to bring about full participation of persons with disabilities and combat discrimination. A better quality of life of persons with disabilities in Europe can be achieved by awareness raising campaigns, providing accessible and high-quality services and support and by mainstreaming disability throughout all policy areas.
Member States have the primary responsibility for implementing disability policies at national level. The first step is to carry out a national stocktaking exercise. In Finland for example the Government has already evaluated the present disability policy against the blueprint of the Disability Action Plan as well as other relevant global disability documents. They identified ten key areas in which progress has to be made. These areas concern amongst others human rights and non-discrimination, employment, education, cultural rights, independent living and information technology.  The relevant ministries are in charge of carrying out the actions and including the necessary resources in their budgets.
Secondly it is needed to build up knowledge and know-how at national level. A multidisciplinary, holistic approach towards disability based on different scientific methods and perspectives needs to be developed. Member States should collect appropriate information, including statistics and research data, to get a clear picture of the present situation of persons with disabilities. Also national seminars and conferences which highlight experiences and best practices and promote the dialogue between users and planners could form a good base for obtaining a common understanding of what should be the next steps. Statistics and research will also help to assess the effects of present policies and strategies and put up new goals for the future. Research findings should be transformed into good policies and practices. The third prerequisite for carrying out a successful policy for persons with disabilities is to ensure effective structures for cooperation and consultation. Governments should work side by side with non-governmental organisations when implementing and assessing national disability policies and strategies. One cannot stress the importance of cooperation enough. Mainstreaming means that also the cooperation between different administrative sectors needs to be understood and emphasized. A focal point is necessary to bear the ultimate responsibility for coordinating disability policies at national level.
Follow up and reporting back to the Council of Europe on the implementation of the Action Plan complete the process. It is of utmost importance to have a forum for follow up and cooperation encompassing all 46 member States of the Council as well as the NGO’s (such as EASPD) and other relevant stakeholders. A body for concerted action on disability policies is a must at European level.  Cooperation at international level also gives concrete content and meaning to abstract disability concepts.

Третиот предуслов за реализирање на успешна политика за лица со пречки е да се обезбедат ефективни структури за соработка и консултација. Владите треба да работат рамо до рамо со невладините организации кога се имплементираат и проценуваат националните политики и стратегии за инвалидност. Никој не може да каже колкава е важноста на добрата соработка. Интегрирањето исто така значи дека соработката меѓу различни административни сектори треба да се разберат и нагласат. Потребна е главна точка за да ја понесе конечната одговорност за кординирање на политиките за инвалидност на национално ниво.
Следењето и известувањето до Советот на Европа за имплементацијата на Акциониот план го комплетираат процесот. Од огромна важност е да се има форум за следење и соработка опфаќајќи ги сите 46 држави на Советот како и НВО-и како што е ЕАСПД и други релевантни чинители. Мора да постои тело за заедничко делување по стратегиите за инвалидност на европско ниво. Соработката на меѓународно ниво исто така им дава конкретна содржина и значење на апстрактните концепти за инвалидност.

Конвенција на ОН за правата и дигнитетот на лицата со пречки

Un convention on the rights and dignities of people with disabilities

На 25ти август 2006, по пет години интензивни преговори, конвенцијата на ОН за правата на лицата со пречки конечно беше усвоена во Њујорк. Успешното завршување на договорот, по интензивни преговори и компромиси и долгогодишен напор, беше поздравено со аплауз на повеќе од стотина владини делегации и стотици претставници на инвалидски организации кои учествуваа во процесот на изработката на 40-члениот договор.
Иако конвенцијата не креира нови права, таа специфично ја забранува дискриминацијата на лица со пречки во сите сфери на животот, вклучувајќи го граѓанското право, пристапот до правда и право на образование, здравствени услуги и пристап до транспорт.

On the 25th of August 2006, after five years of intensive negotiations, the UN convention on the Rights of Persons with Disabilities was finally adopted in New York. The successful completion of the treaty, after intense negotiations and compromises that capped years of effort, was met with applause by well over a hundred government delegations and hundreds of representatives of disability organizations who participated in the process of crafting the 40-article pact.
While the convention does not create new rights, it specifically prohibits discrimination against persons with disabilities in all areas of life, including civil rights, access to justice and the right to education, health services and access to transportation.

Врз основа на постоечките човечки права договорите и нивната примена за лицата со пречки, основната цел на оваа конвенција е да ги присили државите да развијат поинаков начин на размислување со заменувањето на социјалната помош и добротворноста со нови права и слободи, така наметнувајќи го создавањето на граѓанските и човечките права за лицата со пречки. Идеата не е толку да се утврди фактот дека лицата со пречки имаат човекови права-секако дека ги имаат-туку да им се овозможи пристап и користење на тие права.
По усвојувањето на конвенцијата од Генералното Собрание, таа е отворена за потпишување и ратификување од сите земји. Земјите што ќе ја потпишат ќе мора да спроведат закони и други мерки за подобрување на правата на лицата со пречки и да се договорат да се ослободат од законите, обичаите и практиките за дискриминација на лицата со пречки.
ЕАСПД ја поздравува оваа конвенција. Со повеќе од 600 милиони луѓе со пречки во светот, овој договор со надеж го означува почетокот на нова ера и ја одредува иднината на развојните политики на ЕУ што се однесуваат на лицата со пречки. Следниот чекор на ЕАСПД и провајдерите на услуги во Европа е да лобираат за ефективна имплементација на конвенцијата  кај нивните национални власти. Ова бара интензивна форма на соработка и вистинско инволвирање на чинителите.

Based on existing human rights Treaties and their application to people with disabilities, the underlying goal of this convention is to force states to develop a different way of thinking by replacing welfare and charity by new rights and freedom, thus entailing the creation of civil and human rights for disabled people. The idea is not so much to establish the fact that disabled people have human rights-of course they do-but rather to enable them to access and use those rights.
After the adoption of the convention by the General Assembly it is open for signing and ratification by all countries. The countries signing up to it will have to pass laws and other measures to improve disability rights and also agree to get rid of legislation, customs and practices discriminating against disabled people.
EASPD welcomes this new convention. With more than 600 million people with disabilities in the world, this treaty hopefully marks the beginning of a new era and determines the future of EU policy developments relative to disabled people. The next step for EASPD and the service providers in Europe is thus to lobby the effective implementation of the convention with their national authorities. This requires an intensive form of cooperation and a real stakeholder involvement.

Завршни забелешки

Closing remarks

И двата меѓународни документа спомнати погоре, заедно со Акциониот план за инвалидност на Европската Комисија, ќе го обликуваат форматот на секторот на инвалидност во блиска иднина.
Јасно е дека е потребен висок степен на обопштување кога се прави нацрт закон што мора да се имплементира во голем број земји, сите различни една од друга и сите со свои специфичности. Ова се најважните прашања што се опфатени:

• Човекови права                             
• Инклузија
• Образование                                             
• Дискриминација
• Вработување

Both international documents mentioned above, together with the Action Plan on Disability of the European Commission, will shape the format of the disability sector in the near future.
It is of course clear that a high degree of generality is needed when drafting legislation that has to be implemented in a big number of countries, all very different from each other and all with their own specificities. These are the main issues tackled:

• Human rights                                              
• Inclusion
• Education                                       
• Discrimination
• Employment

• Еднакви права
• Целосна интеграција на лица со пречки во општеството

• Equal rights
• Full integration of people with disabilities in society

Меѓу главните пораки кои се вклучени во различни документи се следниве:

• Лицата со пречки се лица како сите други со право да учествуваат во општеството, да придонесуваат во него и да уживаат;
• Инвалидноста е социјална конструкција. Предизвикот за општеството е да изнајде решение да ја заобиколи;
• Стана пресвртница во Европа од медицински модел (што се фокусира на инвалидноста) кон пристап базиран врз човековите права (базирани врз способности);
• Пристапот на општеството е главниот поттик за учеството во општеството;
• Способноста на системите за поддршка и инклузијата на услужните капацитети (ако е можно при интегрирањето, ако е потребно специјализирани);
• Мора да постои законската заштита од дискриминација во сите аспекти на животот.

The main messages that are put forward in the different documents are amongst others:

• People with disabilities are persons like everybody else with the right to participate in society, contribute to it and enjoy it.
• A disability is a social construct. The challenge for society is to find solutions to bypass it.
• A shift took place in Europe from a medical model (focussing on disabilities) towards a Human rights based approach (based on abilities).
• Accessibility of society is a major lever for participation in society.
• Availability of support systems and services facilitates inclusion (if possible in mainstream, if needed specialized).
• Legal protection against discrimination in al aspects of life is a must.